انسان لذیذ
-خداوند انسان را لذیذ آفریده، چون خداوند دوست داشت که انسان را بیافریند. پس جنس انسان با دوست داشتن پروردگار عجین است و این دوست داشتن پروردگار است که انسان را لذیذ نموده است .
-لذیذ بودن نوع انسان همچنین از اشرف مخلوقات بودن او و قوام وجودش و احسن تقویم بودنش بعنی نیکوترین و بهترین و زیباترین بودن ساختار وجودی اش و از همه مهمتر، دمیده شدن روح خداوند در او نیز حاصل می گردد.
-براین اساس، برای انسان لذیذ، لذت جزئی اصلی و حیاتی از وجودش می باشد و از جملۀ مهمترین نیازهای جسمی و روحی او محسوب می شود، تا آنجا که جنس بهشت ابدی هم لذت است لذا لذت، ماهیت حیات مادی و معنوی و حیات ابدی انسان را تشکیل می دهد و به همین دلیل آیات بسیاری به خوردن و آشامیدن و احساسات و عواطف و ارتباطات احساسی و عاطفی و پوشش و زینت ها و مجاز بودن آنها در حد اعتدال پرداخته و حتی به وجود این لذتها در بهشت نیز در آیات طی چند پرداخته شده و همچنین در آیاتی نظیر (۳۲ اعراف) به کسانی که انسان را از اینکه یک منع می کنند نیز پرخاش شده است.
-لذت ها در قرآن به آنچه اشاره شد ختم نمی شود، بلکه از لذت امنیت و آسایش و آزادی و حتی لذت رشد و اندیشه ورزی و یادگیری و لذت عمل صالح و کار خیر و انجام مسئولیت اجتماعی و لذت انفاق و حسنات و خلق زیبایی ها نیز در آیاتی چند یاد شده است.
-و اما مهمترین و بالاترین سطح لذت که در قرآن آیات بسیاری به آن اختصاص داده شده، لذت های معنوی است شامل مناجات ها و عبادات و لذت های دوری از گناه و لذت اعمالی که رضایت و لبخند رضایت پروردگار را به دنیا به دنبال دارد و… بالاترین لذت ها هم لذت درک لبخند رضایت پروردگار است.
** لذت و رزق:
-و اما نعمت ها زمانی با لذت همراه می شود که تبدیل به رزق انسان گردد و انسان به عنوان رزق از آنها استفاده کند تا به وجود انسان بنشیند و لذتش در وجود انسان ظاهر شود. از این رو. با توجه به اهمیت نقش رزق در حیات انسان، در آیات بسیاری به رزق پرداخته شده است
-پس صرف داشتن مال و نعمت و فراوانی نعمت به معنای رزق شدن آن مال برای انسان نیست و در نتیجه لذتی به همراه ندارد که هیچ بلکه نعمت و مالی که بلا استفاده می ماند، نقمت و نکبت برای صاحب مال به دنبال دارد که در آیاتی چند نیز به آن اشاره شده.
-و اما رزق شامل “رزق مادی و روحی و علمی و عاطفی و معنوی” می گردد.
-همچنین رزق به نعمتهایی اطلاق می گردد که:
۱ -در حد نیاز از آن استفاده شود و منطبق با نیاز انسان باشد. لذا هر نعمتی که در استفاده از آن افراط شود، و از حد تعادل بگذرد قطعاً دیگر مفهوم آن رزق نیست برای انسان زیانبار خواهد بود.
2-حلال است و خداوند آن را برای انسان مقدر فرموده.
۳ – به سلامتی و رشد تکامل جسم و درون انسان کمک می کند.
@@ پس لذت نیز تا وقتی در حد متعادل و رفع نیاز باشد مفید است و افراط در آن اعتیاد تبدیل می‌شود که قطعاً زیانبار است ادامه آن دیگر از جنس لذت نیست .