خدای خود ساخته(1)

 خدای خودساخته(1)

خداوندا ؛ مدتی است به خدایی که گروهی در ذهن خود ساخته‌اند می‌اندیشم و…
به راستی که چه خدایی در ذهن خود ساخته‌اند، خدایی که به تنها کسی که هیچ‌گونه شباهتی ندارد تویی ای مهربان‌ترین مهربان.

خداوندا ؛ خدای خود ساخته ی ذهنی، خالقی است که کرور کرور انسان را آفریده است و همچنان می‌آفریند و آنها را در معرض گناه قرار می‌دهد تا یک ابدیت به شکنجه و عذاب آنان در دوزخ بپردازد و با دیدن عذابشان لذت ببرد.
آری خدایی در ذهن خود ساخته‌اند که با اینکه می‌دانست اکثریت مطلق انسان‌هایی که خلق می‌کند جهنمی خواهند بود و یک ابدیت را در آتش دوزخ به سر خواهند برد، با این حال آنها را آفرید تا جمعیت در حال عذاب جهنم  را فزونی بخشد
و اما تو ای خدای مهربان ؛  برعکس خدای شکنجه‌گر ذهنی گروهی خاص، راضی به عذاب هیچ انسانی در دورخ نبوده و نیستی. آری، تو شعله های دوزخ را برخاسته از درون خود انسان های پلید می دانی و دوزخ را نتیجۀ اعمال خود آنان، آن هم اعمالی پست که مرتکبینش به قبح و زشتی آن واقف‌اند و با این حال دست به ارتکابش می‌زنند.
جهنم عینیت یافتن  تجاوزات و ظلم‌ها و پلیدی‌ها و فساد کسانی است که بر خلاف ارزش‌های انسانی و عقلانی و آگاهانه دست به ارتکاب جنایات و اعمال شنیع می‌زنند. اعمالی که در آخرت به شکل آتشی نمایان می‌گردد و خود آنان را در بر می‌گیرد، آتشی که خود برای خود مهیا کرده‌اند و در آن گرفتار خواهند آمد تا بار دیگر مانند دنیا شرّشان انسان‌های دیگر را در بر نگیرد.
ضمن آنکه انسان در آخرت آنچه را که در دنیا کشت کرده است درو می‌کند. بنابراین، خود کرده را تدبیر نیست. با این حال چون راضی به کمترین عذاب هیچ انسانی نیستی،  هم پیامبران را مامور هدایت انسان ها کردی و به همۀ آدمیان پیامبری درونی، یعنی عقل را عطا کرده‌ای که بتوانند پلیدی و پاکی را از هم تشخیص دهند و هم تا آخرین لحظاتی که نفس می‌کشند، راه توبه و بازگشت و نجات را در مقابلشان باز گذاشته‌ای. تو آنقدر مهربان و با گذشتی که در قرآن به صراحت اعلام می‌کنی که جز مشرکان که آگاهانه ظلمی چنان آشکار را می‌نمایند، همۀ گنهکاران را می‌بخشی(نساء/48)و از همۀ انسان‌ها می‌خواهی که به رحمت خداوند امیدوار باشند(زمر/53) و ناامیدی از رحمتت را تنها مختص گمراهان و کافران می‌دانی (یوسف/87)و بس.